Enkele basisprincipes

Het eerste basisprincipe bij het coördineren van een opstelling met meerdere systemen is dat elke ontvanger het signaal van maar één zender tegelijk kan ontvangen. Als je twee zenders gebruikt, heb je dus ook twee ontvangers nodig die op aparte frequenties zijn afgestemd. Als je je systeem niet op deze manier opstelt, en twee zenders aan dezelfde ontvanger koppelt, krijg je geheid last van interferentie. Bovendien, als je twee ontvangers op de frequentie van één zender afstemt, vangen beide ontvangers hetzelfde signaal op. Om een lang verhaal kort te maken: koppel altijd één zender aan één specifieke ontvanger.

Als je er gerust op bent dat elk systeem voorzien is van zijn eigen specifieke zender en ontvanger, is het belangrijk om altijd een minimale frequentiescheiding aan te houden. In de grafiek hieronder is een typische RF-overgang van een draadloos systeem te zien; het aantal zenders dat we naast elkaar kunnen plaatsen, is gedeeltelijk afhankelijk van de kwaliteit van het draadloze systeem. Normaal gesproken hebben systemen van mindere kwaliteit een groter RF-voetspoor dan betere systemen. Dit houdt in dat ze meer ruimte innemen, zodat het moeilijker wordt om veel systemen naast elkaar te plaatsen.

Door naar het afstemproces...

Tijdens ieder afstemproces voor draadloze apparatuur is het belangrijk voor een schone grondruis te zorgen en in een mooi schoon gedeelte van het RF-spectrum te werken. De grafiek hieronder laat zien hoe een typisch spectrumlandschap er na een snelle scan uit kan zien. Duidelijk zichtbaar op de scan zijn de RF-grondruis, een aantal digitale tv-kanalen en een handjevol bestaande radio-mics in de omgeving. De ruimtes tussen de tv- en andere radio-mics zijn gedeeltes zonder signaal, waar we mogelijk onze draadloze kanalen kunnen inzetten.

Veel systemen van instapkwaliteit voeren een scan uit en stellen het systeem automatisch in op een schoon kanaal. Geavanceerdere systemen zijn echter in staat om de hele instelbare bandbreedte te scannen; ze bouwen een completer beeld van het RF-landschap op en voeren spotchecks uit om de beste operationele frequentie te bepalen. Bovendien hebben alle Shure systemen ingebouwde, vooraf ingestelde groepen en kanalen. Deze zorgvuldig geharmoniseerde groepen maken het coördineren van een meerkanaals systeem gemakkelijker doordat ze een groot deel van het giswerk elimineren. Zonder deze groepen zou het afstemmen van een tienkanaals systeem (zoals op de video te zien is) meer risico’s opleveren.

Alle vooraf ingestelde kanalen binnen een bepaalde groep zijn compatibel ontworpen; ook hier wordt een minimale frequentiescheiding aangehouden en wordt intermodulatie vermeden. In een compleet ideale RF-omgeving (een woestijn bijvoorbeeld) zouden we alle tien de systemen op verschillende kanalen in groep één kunnen afstemmen en een gegarandeerd schone opstelling krijgen. In de echte wereld is het niet zo eenvoudig. Maar het punt is duidelijk. De groep(en) die je kiest om in te werken, zijn afhankelijk van de toepassing en de gebruikte apparatuur. Onthoud wel dat er geen ‘schone’ set compatibele frequenties gegarandeerd is als je ervoor kiest om in meerdere groepen tegelijk te werken.

Gebruik van meerdere systeemtypen

Het afstemmen van een systeem op meerdere kanalen binnen één groep werkt prima als we maar één merk en type systeem gebruiken; maar wat gebeurt er als we met een mengeling te maken krijgen?

Als we bijvoorbeeld ons rek met tien radio-mic-systemen uit het voorbeeld hierboven naast met een rek met in-ear monitorsystemen laten werken, wordt het allemaal wat gecompliceerder. Beide systemen hebben meerdere groepen kanalen die niet gegarandeerd compatibel met elkaar zijn. Groep één, kanaal één kan op beide systemen zelfs dezelfde frequentie hebben. In dit geval moet je op maat geconfigureerde frequentiecoördinatie uitvoeren met gespecialiseerde software, zoals Shure Wireless Workbench. Met deze software kun je de RF-omgeving intelligent scannen en draadloze systemen inzetten op basis van je specifieke inventarislijst. De software begrijpt de relatie tussen de groepen en kanalen van elk systeem en zoekt dan de omgeving af naar een schone en compatibele reeks frequenties. Die frequenties zijn misschien verspreid over verschillende groepen, maar blijven gegarandeerd compatibel omdat de software de berekeningen in dit geval voor je heeft uitgevoerd.